Istnieje wiele rzeczy, które możesz zrobić, aby przygotować swoje dziecko. Przede wszystkim znajdź czas na udział w naszym programie adaptacyjnym PIERWSZE KROKI. 14 lat doświadczeń pozwoliło nam stworzyć program, dzięki któremu 1 września w KRAINIE MAGII nie słychać płaczu. Warunek jest jeden: systematyczność. Tydzień po tygodniu Twoje dziecko może poznawać nowe otoczenie, nowe osoby – ciocie i dzieci, nowe sytuacje. Najpierw pobawi się na naszym placu zabaw, niezobowiązująco i w towarzystwie Rodzica, po kilku wizytach zajrzy do pomieszczeń przedszkola, zainteresuje się nowymi zabawkami. Może z innym Rodzicem nawiążecie w tym czasie relację, która zaowocuje prywatnymi spotkaniami, w czasie których nasze nowe przedszkolaki lepiej się poznają, a w przedszkolu Twoje dziecko już będzie miało kolegę.

Przez kilka pierwszych dni w przedszkolu możesz dawać swojemu dziecku ulubiony kocyk lub pluszowego misia, którego będzie nosić ze sobą przez cały dzień, by czuć więź z domem. I zapewniaj swoje dziecko, że „Mama wraca” lub „Tata wraca”. Aby wzmocnić ten pomysł, możesz zagrać w małą grę, w której coś znika z pola widzenia, ale Twoje dziecko to odkrywa. Rzuć piłkę pod kanapę i powiedz: „Słuchaj, nie widzimy tego. Myślisz, że nadal tam jest? Chodźmy zobaczyć”. Kiedy Twoje dziecko znajdzie piłkę, możesz powiedzieć: „Widzisz, chociaż nie widzieliśmy piłki, ona wciąż tam była, tak jak mama, kiedy poszła do pracy”. To, co robisz, to wzmacnianie „trwałości obiektu”, koncepcji, która pojawia się wcześniej (pod koniec pierwszego roku życia), ale może być zagrożona przez emocjonalne wyzwanie, jakie stanowi separacja.

Twoje dziecko na pewno sobie poradzi. Daj mu jednak szansę oswoić nieznane!

Dla niektórych dzieci może to być pierwsza sytuacja przebywania w grupie, w której uwaga opiekunów będzie podzielona między kilkoro dzieci. Nauka dzielenia się tą relacją z innymi będzie dużym osiągnięciem. Ponadto dziecko będzie uczyć się nawiązywać przyjaźnie, dzielić się i powstrzymywać impulsy. Przedszkole zapewni mu wiele możliwości ćwiczenia tych umiejętności. Będzie miało również okazję poznać uczucia innych dzieci i odkryć radość z bycia hojnym. Bardzo szybko zobaczysz przykłady, w których dziecko powie: „Chcesz się bawić tą lalką?” Tak dziecko uczy się wewnętrznej przyjemności, jaką sprawia dawanie.

Ponadto dzieci w tym wieku uwielbiają codzienną rutynę przedszkola. Są podekscytowane opanowaniem harmonogramu — wiedzą, kiedy nadchodzi czas na zabawę, zajęcia, posiłek czy drzemkę. I są naprawdę zachwycone tą umiejętności. Ponadto zabawa swobodna staje się w tym wieku bardziej aktywna, a dzięki obecności innych dzieci, rozbudowana o ich inspiracje. Obecność rówieśników wzmacnia również przyswajanie języka oraz rozwój motoryczny.

Za każdym razem, gdy dziecko staje przed nowym obszarem rozwojowym, może tymczasowo dojść do osłabienia umiejętności w obszarze, który dopiero niedawno opanowało. W wieku trzech lat może powrócić moczenie nocne, nad którym dziecko niedawno zapanowało. Jest wielce prawdopodobne, że pojawią się łzy, silniejsza potrzeba bezpośredniej więzi czy trzymania się blisko rodziców. Mogą wystąpić problemy z separacją przed snem, czy zwiększona impulsywność. Jedną z rzeczy, nad którymi pracują dzieci w tym wieku, jest nauka kontrolowania swoich uczuć. Należy im pozwolić na wypracowanie swojej własnej metody, a na efekty nie trzeba będzie długo czekać.

Z pewnością regresja nie powinna trwać dłużej niż kilka tygodni i nie powinna być obecna przez cały dzień. Mimo pojawiających się chwilowych problemów dziecko nie powinno tracić zainteresowania zabawą lub kontaktami z innymi dziećmi.

Kiedy twoje dziecko ma napad złości, nie oznacza to, że nie radzi sobie dobrze. Mówi ci, że naprawdę za tobą tęskniło. W Twojej obecności może wreszcie dać upust emocjom, które wzbierały przez cały dzień. Możesz uspokoić swoje dziecko i powiedzieć: „Ja też za tobą tęskniłem i nie mogłem się doczekać, żeby cię zobaczyć, ponieważ kochamy się i dobrze się razem bawimy”.

Tak. Na przykład, jeśli wyjeżdżasz na wakacje lub lub dziecko było dłużej nieobecne, może doświadczyć kolejnego, krótszego okresu przystosowawczego. Oczywiście są też inne rzeczy, które mogą powodować te regresywne zachowania takie, jak skoki rozwojowe, narodziny rodzeństwa lub stresujący okres w życiu rodzica.

Jeśli Twoje dziecko ma trudności z przystosowaniem się do pójścia do przedszkola i rutyny przedszkolnej, porozmawiaj z nauczycielem dziecka. Będzie współpracować z Tobą, aby opracować zindywidualizowany plan działania, zaprojektowany specjalnie dla Twojego dziecka. Naszym wspólnym celem jest pomóc Twojemu dziecku w przystosowaniu się, korzystaniu z doświadczeń przedszkolnych i czerpaniu z nich radości.